Lasowanie z dostępem powietrza
W zależności od stanu zanieczyszczeń wapna, należy stosować odpowiednią metodę lasowania (gaszenia).
Lasowanie do stanu sproszkowanego: Kawałek wapnazanurza się w wodzie. Po wyjęciu z wody rozpada się ono na proszek.Proszek ten, zmieszany z wodą, daje ciasto wapienne o mniejszej silewiążącej niż lasowanie z nadmiarem wody.
Lasowanie z nadmiarem wody:
1. Wapno czyste sypie siędo wody w stosunku 1 cz. wapna na 3 cz. wody i natychmiast miesza się,aby woda dotarła do każdej cząstki wapna. Podczas lasowania wapnooddaje taką ilość ciepła, jaką pobrało przy wypalaniu. W miejscach, doktórych woda nie ma dostępu, tworzą się grudy i wapno spala się. Ma onowówczas mniejszą siłę wiążącą i nie nadaje się do celów malarskich.Grudki wapna w tynku na ścianie - po zetknięciu z wodą z powietrza -lasują się i odpryskują. Wapno czyste powinno się zlasować po 10minutach. Im czystsze wapno, tym prędzej się lasuje. O ile powyższąproporcję wody dodamy do wapna zanieczyszczonego, będzie się onolasowało wolno, nie mogąc ogrzać takiej ilości wody, i powstanietzw. „wapno zatopione” o małej sile wiążącej.
2. Wapno zanieczyszczone (w 10 ÷ 30%) potrzebuje do lasowania wodyw stosunku 1 : 1. Najpierw bierze się mniej wody i dodaje w miarępotrzeby.
Ażeby mieć pewność, że wszystkie cząstki wapna są dobrze zlasowane,należy ciasto wapienne przetrzymać pewien czas, np. przez rok.
Dwa rodzaje zanieczyszczenia wapna:
- Marglami i gliną.
- Solami alkalicznymi,sodowymi i potasowymi, co jest bardzo niebezpieczne, ponieważ poddziałaniem wilgoci sole rozpuszczają się. Wytwarza się saletra i tynkłuszczy się drobno.
Celem oczyszczenia wapna z powyższych soli, należy je po zlasowaniu (gdy zgęstnieje) przemyć 5 - 6 razy wodą.
Woda przenikając przez szpary skrzyni wsiąka w ziemię wraz z rozpuszczonymi w niej solami.
Wyjmując wapno dołowane ze skrzyni, należy zostawić na dnie30-centymetrową warstwę wapna, gdyż w warstwie tej jest najwięcejzanieczyszczeń.
Ciasto wapienne trzeba zbadać, czy nie zawiera ziaren i jaka jest wielkość napęczniałej cząstki.
Im większa jest cząstka, tym wapno jest wydatniejsze i lepsze.
Wodorotlenek wapnia można rozpuścić w wodzie - na 1 g wapna 1 ÷ 1,5 lwody. Otrzymuje się wówczas tzw. „wodę wapienną”, dosyć klarowną,mącącą się przy podgrzaniu.
W technice freskowej używa się jej jako spoiwa.
Po zetknięciu się z CO2 z powietrza, woda wapienna zamienia się w krystaliczny węglan wapnia.
Krystaliczny CaCO3 to kanaryjski biały marmur, z którego otrzymuje się najlepsze gatunki wapna palonego.
Ciasta wapiennego używa się do zapraw. Wodę wapienną - jako spoiwo mineralne.
Ani gips, ani cement, nie mogą być użyte jako spoiwo lub do zapraw murarskich.
Cement zawiera dużo soli alkalicznych i każdy jego dodatek może spowodować wykwity soli na powierzchni już w ciągu dwóch lat.
Lasowanie bez dostępu powietrza
Kopie się dół w ziemi na głębokość 1,5 m.
Boki dołu oszalowuje się deskami.
Dno wyściela się piaskiem rzecznym na grubość 20 ÷ 30 cm. Na to kładziesię półmetrową warstwę wapna palonego i pokrywa się znów taką samąwarstwą piasku.
Całość zalewa się trzykrotną ilością wody.
Z chwilą dostania się wody do wapna, następuje lasowanie. Wapnozwiększa swoją objętość i powstaje dużo pary wodnej, która szuka sobieujścia przez piasek.
Do tego jednak nie można dopuścić. Należy dolać wody, dosypać piasku i dozorować przez 12 godzin.
Po zlasowaniu, codziennie, dodajemy dwu-trzykrotną ilość wody (przez 2 - 3 dni) celem wypłukania soli alkalicznych.
Wapno takie po trzech miesiącach może być użyte do fresku. Posiada onocząstkę bardzo napęczniałą, nie ma ziaren. Jego woda wapienna dajegrubą krystaliczną powłokę. |
|
