Tempera - werniksowanie

Po zakończeniu malowania tempera była pokrywana lakierem.
Ponieważ pod nim silnie zmieniała kolor, więc już w trakcie malowanialiczono się z późniejszą zmianą koloru i dobierano odpowiedni ton.
W ten sposób werniks nie tylko miał stanowić powłokę ochronną dla malowidła, ale też stanowił z nim pewną kolorystyczną całość.
W celu odizolowania tempery od lakieru, pokrywano ją przedlakierowaniem roztworem delikatnego kleju (najlepiej rybiego)albo białkiem.
Początkowo białko służyło nawet jako samodzielny werniks końcowy.
Dopóki nie poznano szybkoschnących lakierów, pokrywano temperę olejemz bursztynem i wystawiano na słońce oraz powietrze do wyschnięcia.
Później, gdy zaczęto stosować oleje szybkoschnące (z dodatkiem glejtyołowianej), używano je zamiast lakieru. Ponieważ jednak olejz sykatywami bardzo silnie czerni malowidło, należało koniecznieizolować warstwę malarską od werniksu klejem.

Brak zdjęć w galerii

Recenzja klienta:

Napisz pierwszą opinię!

Napisz opinie