Barwniki kobaltowe

Smalta - niebieskie szkło kobaltowe starte na proszek
Używana często w epoce Odrodzenia zamiast ultramaryny.

Kobalt niebieski - błękit kobaltowy - glinian kobaltu
Powstaje przez osadzanie soli kobaltowych na glince w temperaturze 1100oC.
Wynaleziony w XIX w. Odporny na działanie światła, stosowany wewszystkich technikach. Nie jest wrażliwy na połączenia. Z olejem łączysię dobrze (pobiera go 14%).
Dobrze kryjący. Przyspiesza wysychanie i służy jako sykatywa dla innych barwników.
Z powodu szybkości schnięcia powstają pęknięcia warstwy malarskiej.
Rozpoznanie:
Kwasy i alkalia na niego nie działają.

Kobalt zielony - cynkian kobaltu
Powstaje przez osadzanie azotanu kobaltu na bieli cynkowej w temperaturze 1100oC. Jasny, chłodnozielony odcień. Przeciętnie trwały. Nie używany w spoiwach alkalicznych. Średniokryjący. W oleju schnie dobrze.
Rozpoznanie:
W stężonym kwasie solnym, przy podgrzewaniu, daje roztwór różowy.

Ceruleum - połączenie soli kobaltu z ołowiem
Jasnoniebieski. Bezwzględnie trwały, używany we wszystkich technikach.

Kobalt fioletowy - fosforan kobaltu
Używany we wszystkich technikach (ma własności jak inne barwniki kobaltowe).

Aurealina - azotan kobaltu
Laserunkowa, jasnożółta. Odporna na światło. Nie znosi połączeńz bielą cynkową i dlatego w technice olejnej i temperowej raczej nieużywana. W akwareli zachowuje się dobrze, ale pod szkłem czernieje.

Brak zdjęć w galerii

Recenzja klienta:

Napisz pierwszą opinię!

Napisz opinie