Paleta barw w renesansie

Biele: wapno w połączeniu z marmurowym pyłem.
Żółcienie: żółte ugry, żółcień neapolitańska.
Czerwienie: synopia.
Zielenie: ziemia zielona oraz miedziowe.
Czernie: ametyst.
Błękity: ultramaryna naturalna (lapis lazuli).

Mniej więcej od XVI w. fresk zaczął mieć matową i ziarnistą powierzchnię. Zaprzestano również retuszować go temperą. Tak malują:

Rafael,
Michał Anioł,
Vasari,
Tintorettoi inni.

W okresie baroku jako biel stosuje się stare gaszone wapno i dodaje się je do pozostałych barwników.
Malowidło takie ma charakter „impastowy”.
Z biegiem czasu fresk zostaje wyparty przez technikę kazeinowo-wapiennąna świeżym tynku. Technika ta przenika z Włoch do Niemiec (Tyrol)i Hiszpanii. Trwa do przełomu XVIII - XIX w.
W XIX w., w związku z odkryciem fresków pompejańskich, notuje sięnawrót do fresku, jednak malarze napotykają trudności technologicznei freski z tego okresu nie są zbyt trwałe.
Zaczęto poszukiwać nowych metod.

Brak zdjęć w galerii

Recenzja klienta:

Napisz pierwszą opinię!

Napisz opinie