Zaprawy

Zaprawy stosuje się przede wszystkim do malowania techniką olejną i temperową.
Zadania gruntu:

Odizolowanie warstwy malarskiej od podobrazia (szczelne płótno).
Stworzenie jednolitej powierzchni i warunków dla przyczepności farby.
Wpływ na jednolite wysychanie oleju (regulacja chłonności).

Sposób przyrządzania i jakość materiałów użytych do zaprawy, warunkuje trwałość obrazu.
Skład zaprawy:

spoiwo,
wypełniacz,
woda.

O specyficznych cechach zaprawy decyduje spoiwo.
O własnościach - równowaga między ilością spoiwa a ilością wypełniacza.

Spoiwa

Spoiwami używanymi do zapraw mogą być:

kleje (zwierzęce lub roślinne),
oleje schnące,
werniksy,
emulsje (klej i olej lub jajko).

Materiały wypełniające

Kreda, gips, glinki, biele.

Środki konserwujące

Fenol, formalina, tymol.

Plastyfikatory

Gliceryna, olej rycynowy, miód.
Grunty z plastyfikatorami wymagają dezynfekcji.

Zaprawa
Musi się składać z kilku cienkich warstw:

Pierwsza warstwamusi się dobrze związać z podłożem.
Ostatnia warstwamusi się dobrze związać z warstwą malarską.

W technice olejnej pierwsza warstwa zaprawy nie powinna wcalezawierać oleju. Ostatnia zaś powinna zbliżać się do techniki olejnej.
Jako wypełniacza dobrze jest użyć barwnika przyspieszającego wysychanie (biel ołowiowa, umbra).

Elastyczność gruntu

Sprawdza się ją przez pociąganie palcem odwrocia płótna albo przez zwijanie.
Grunt należy dobrze suszyć. Po przesuszeniu należy rozpylić na odwrociepłótna środek konserwujący. Formalina garbuje ciała białkowe i dlategonie dodaje się jej do gruntu, lecz rozpyla po wyschnięciu.

Chłonność gruntu

Powinna być minimalna, taka tylko, aby farby dobrze związały się z podłożem.
Czysto klejowe grunty dla techniki olejnej nie są dobre, ponieważ są bardzo chłonne.
Grunty czysto olejne też się nie nadają, gdyż nie dają dobrej przyczepności przez swoją niechłonność.
Najlepsze są grunty emulsyjne.

Brak zdjęć w galerii

Recenzja klienta:

Napisz pierwszą opinię!

Napisz opinie